و چقدر دلتنگم.
نمی دانم دلم برای تو تنگ شده یا برای باران.
این روزها،غروب ماه رمضان،بس دلگیر است.
دلتنگم،تو نیز دلتنگی،
و هزاران انسانی که من و تو می شناسیم، هم دلتنگند.
بارها به این اندیشیده ام که چرا،گاه و بی گاه،دلهای کوچکمان
پر اندوه می شوند.
و هر بار ،بی پاسخ مانده ام.

هر کسی کاو دور ماند از اصل خویش                      
باز جوید روزگار وصل خویش

---

......امشب به مهمانی مهتاب می روم.
با هم درددل خواهیم کرد و درست موقعی که سرم را بر شانه های
نورانی اش می گذارم،
سحر خواهد شد، و او چون همیشه بی خداحافظی خواهد رفت.
یادم باشد که بگویم،سلام ما را به باران برساند.
کاش میدانستم،تا دیدن روی زلال باران، چند سوز باقی است.